Από μικρά παιδιά ξέραμε ότι όταν έρθει ο Μάρτιος θα φοράμε στον καρπό μας ένα βραχιολάκι με στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή. Πού όμως έχει τις ρίζες της αυτή η παράδοση που περνάει από γενιές και γενιές μέχρι σήμερα;
Ο Μάρτης έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, στα οποία έδεναν στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι μια κλωστή, την Κρόκη.
Σύμφωνα με την παράδοση, τα παιδιά φοράνε τον «Μάρτη» στο χέρι τους για να μην τους «κάψει» ο ανοιξιάτικος ήλιος. Μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες, οι πιο όμορφες γυναίκες ήταν αυτές που δεν μαύριζαν από τον ήλιο.
Το μαύρισμα ήταν συνδεδεμένο με τις γυναίκες που έκαναν δουλειές έξω στον ήλιο, όπως οι αγρότισσες, που ήταν και πιο φτωχές. Έτσι, ο «Μάρτης» στο χέρι ήταν μια υπενθύμιση.
Στο τέλος του μήνα, κόβουν το βραχιολάκι και το αφήνουν στις τριανταφυλλιές ή στα κεραμίδια ώστε να το πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Υπάρχει και αλλού το έθιμο εκτός Ελλάδας
Το έθιμο υπάρχει και στα Βαλκάνια εκτός της Ελλάδας όπως στην Αλβανία (που ονομάζεται Βερόρε) και στα Σκόπια που ονομάζετα (Μαρτίνκα).
Σε αυτές τις χώρες, ο «Μάρτης» δένεται σε κάποιο δέντρο ώστε να είναι καρποφόρο και ανθοφόρο όλη τη χρονιά. Κάποιοι βάζουν το βραχιολάκι κάτω από μια πέτρα και αν την επόμενη δουν δίπλα στην πέτρα ένα σκουλήκι τότε θα έχουν καλή τύχη.
Στη Βουλγαρία, οι άνθρωποι εκεί φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα στο πέτο.
Στη Ρουμανία, την 1η Μαρτίου οι νεαροί πλέκουν το Μάρτισορ, όπου το κόκκινο συμβολίζει το αίμα ενός νεαρού άνδρα που θέλησε να σώσει τον θεό Ήλιο, που τον απήγαγε δράκος και βύθισε τον κόσμο στο σκοτάδι.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο νεαρός μαζί με την ομάδα του σκότωσαν το δράκο και έφεραν την Άνοιξη, όμως ο νεαρός πέθανε και έτσι το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα του και το λευκό την αγνότητα.
Στην αρχαιότητα
Ο μήνας Μάρτιος πήρε το όνομά του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars) και αποτελεί τον πρώτο μήνα του ρωμαϊκού ημερολογίου, αντίστοιχο με τον Ελαφηβολιώνα των αρχαίων Ελλήνων.
vradini.gr
